ΛΟΙΠΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ
​
​
​

​Υπάρχουν πολλές ακόμα αναφορές για την σύνδεση σημαινόντων προσώπων με την πόλη της Βυζαντινής Αθήνας. Ο μεγάλος τους όμως αριθμός, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η πλειοψηφία των, δεν διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο την ιστορία της πόλεως, μας αναγκάζουν να περιοριστούμε σε μια απλή αναφορά τους. Για τους ενδιαφερομένους, παρέχεται η δυνατότητα αντλήσεως επιπλέον πληροφοριών από τους σχετικούς συνδέσμους ανακατευθύνσεως (link).

Αρχικά, θα πρέπει να αναφερθούμε στους πρώτους Αγίους που ανέδειξε αυτή η πόλη. Αν και προϋπήρξαν των Βυζαντινών χρόνων, εν τούτοις αποτέλεσαν αναμφισβήτητα αναπόσπαστο μέρος της Βυζαντινής Αθήνας, μέσω των τιμών που τους αποδίδωντο καθημερινά από τους Αθηναίους πιστούς. Πρόκειται για τους πρώτους επισκόπους Αθηνών Άγιο Διονύσιο Αεροπαγίτη, και Άγιο Ιερόθεο Αθηνών, την Αγία Δάμαρις, τον Άγιο Αριστείδη τον απολογητή και τον μάρτυρα Άγιο Λεωνίδη.

Άγιος Μάρκος Αθηναίος. (Αγιογραφία ΦώτηςΚόντογλου).


​Δύο ακόμα οσιακά πρότυπα της Ορθοδόξου πίστεως μας, συνδέονται άρρηκτα με την Βυζαντινή Αθήνα. Πρόκειται για τον ξακουστό ανά τα πλάτη της αυτοκρατορίας όσιο Μάρκο τον Ασκητή (4ος αιώνας μ.Χ.), γέννημα θρέμμα της Αθήνας και τον όσιο Μαρτινιανό (5ος αιώνας μ.Χ.), που  γεννήθηκε μεν στην Καισάρεια, αλλά παρέδωσε το πνεύμα του στην Αθήνα.






​

Άγιος Μαρτινιανός.

​​
Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέρονταν οι μεγάλοι φιλόσοφοι - καθηγητές της Αθήνας, οι περισσότεροι των οποίων άνηκαν στη Νεοπλατωνική Σχολή (5ο αιώνα μ.Χ. και εντεύθεν), με κύριους εκπροσώπους της, τους Πλούταρχο, Συριανό, Πρόκλο, Μαρίνο,  Ισίδωρο,  Δαμάσκιο και  Σιμπλίκιο.
​


​

Πέρα των διδασκάλων αυτών, οι ξακουστές φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας, τις οποίες ο Ιουστινιανός ο Μέγας έκλεισε το 529 μ.Χ., φιλοξένησαν εξέχουσες προσωπικότητες της αυτοκρατορίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ο διδάσκαλος ρητορικής της σχολής των Σοφιστών Λιβάνιος, ο Μέγας Βασίλειος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Νανζιανζηνός και ο μετέπειτα αυτοκράτορας Ιουλιανός ο παραβάτης, που προσπάθησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Οι διδάσκαλοι της Ορθοδοξίας Βασίλειος και Γρη-γόριος, κατά την διάρκεια των σπουδών τους στην Αθήνα εντρύφησαν  στην αρχαία ελληνική  σκέψη, την οποία εν συνεχεία αφομοίωσαν και διαμόρφωσαν  τον δικό τους βαθυστόχαστο λόγο. 

Νόμισμα, που απεικονίζει τον αυτοκράτορα Κώνστα Β΄ με τον υιό του.

Κατά τον 7ο αιώνα μ.Χ., η Αθήνα δέχεται για πρώτη φορά αυτοκρατορική επίσκεψη, αυτή του Κώνσταντος του Β΄ (630-668 μ.Χ.), ο οποίος τον χειμώνα του 662-663, μ.Χ. καθ’ οδόν προς τη Σικελία διαχείμασε στην πόλη, λόγω της ασφάλειας που παρείχε το κάστρο της Ακρόπολης και το φυσικό λιμάνι του Πειραιά. Όπως έχει προαναφερθεί η δεύτερη και τελευταία αυτοκρατορική επίσκεψη, υπήρξε αυτή του  Βασίλειου του Β΄ (958-1025 μ.Χ.) για λόγους ευλαβείας, όμως αυτός.
​

---

Ανάμεσα στο μέγα πλήθος των προσκυνητών της Παναγίας της Αθηνιώτισσας, ξεχωρίζουν  ευάριθμοι Άγιοι της Ανατολικής Εκκλησίας, γεγονός που επιβεβαιώνουν οι συναξαριστές τους, με τις γραπτές  μαρτυρίες τους. Συγκεκριμένα πρόκειται για τους:
όσιο Λουκά τον Στειριώτη (10ος αιώνας μ.Χ.), κτήτορα της περιώνυμης Μονής Οσίου Λουκά Βοιωτίας,
 όσιο Νίκωνα τον Μετανοείτε (10ος αιώνας μ.Χ.),
όσιο Φαντίνο το νεώτερο (10ος αιώνας μ.Χ.) και
όσιο Μελέτιος το νέο  (11ος αιώνας μ.Χ.).

​
Θα πρέπει τέλος να αναφερθούν ονομαστικά και οι δυτικοί προσκυνητές - περιηγητές της πόλεως των Αθηνών του 12ου – 14ου αιώνος μ.Χ., οι οποίοι με τα γραπτά τους άφησαν κάποιες γραπτές πληροφορίες για την πόλη των Αθηνών της εποχής εκείνης. Οι γνωστότεροι εξ’ αυτών είναι οι Saewulf, Guido, Nicolo De Martoni, Ewdard Lear, Henry Miller και άλλοι.

Αναπαράσταση Χριστιανικού ναού Παρθενώνα, κατά την Λατινοκρατία (αναπαράσταση Τ. Τάνουλας, κατασκευή Π. Δημητριάδης).